As nosas músicas
As nosas músicas
“Himno de Cabana de Bergantiños”
“Muiñeira de Cabana”
“Cantiga de San Fins”
“Rumba de Neaño”
“Rosa de Corcoesto”
Concello de Cabana de Bergantiños, 2007
As nosas músicas son cancións, tradicionais ou inspiradas en Cabana de Bergantiños, interpretadas por corais e gaiteiros das distintas parroquias do concello.
A Coral San Martiño de Canduas pon voz ao “Himno de Cabana de Bergantiños”, baixo a dirección de Antonio Méndez Farto.
Os Gaiteiros de Anos interpretan a coñecida “Muiñeira de Cabana”, dirixidos por Francisco Pérez Moreira.
A Coral de Cesullas canta a emotiva “Cantiga de San Fins”, dirixida por Teresa Facal Amado.
Os Gaiteiros de Borneiro danlle son á “Rumba de Neaño”, coa dirección de Manuel Dourado Martínez.
E, por último, a Coral de San Pedro de Corcoesto pon voz ao poema de Eduardo Pondal, “Rosa de Corcoesto”, baixo a dirección de Jesús Couto Varela.
Este CD foi gravado nos estudos da Radio Galega, en Santiago, e nos da Escola da Rúa, en Carballo.
Coa edición de As nosas músicas, o Concello de Cabana de Bergantiños dignifica a música tradicional nacida do seu territorio, presérvaa do esquecemento e, quizais o máis importante, déixalla en herdanza ás novas xeracións de músicos cabaneses.
? Himno de Cabana de Bergantiños
Ben te podes alabare,
Cabana de Bergantiños:
por un lado, te-lo Anllóns;
polo outro, te-lo mare.
Deixei as verrugas no San Fins do Castro,
apañei os ramos na de Remuíño,
cureime da gorxa no San Brais de Canduas
e comín as roscas no Carme do Briño.
Hainos a feixes na ría:
mexillóns e berberechos.
As rapazas de Cabana
apáñanos á tardiña.
(Retrouso)
En Anos teñen O Espiño,
Santa Lucía en Nantón,
en Cundíns teñen San Paio,
en Canduas, San Martiño.
(Retrouso)
Non os hai como en Borneiro,
monumentos tan antergos:
o Dolmen maila Cidá,
famosos no mundo enteiro.
(Retrouso)
Ten Riobó e A Penela,
Silvarredonda e O Esto.
En Cabana hai de todo,
non vin terra como ela.
(Retrouso)
? Cantiga de San Fins
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Romaxe a de San Fins,
feitizo do seu patrón,
que de antergos romeiros
ben lembrada tradición.
Follas das árbores nobres
que o sol non poida amosar,
pra que os romeiros poidan
á boa sombra merendar.
Nos valos da túa fonte
cantos panos enxugaron,
romeiros que en ti beberon,
verrugas que en ti curaron.
Cantos namoros ollaches,
carballos e bidueiros,
amor e primeiros bicos
xuraron en ti a milleiros.
Meu santo San Fins do Castro,
ollando estás pra Cabana,
pra ver chegar os romeiros
que veñen á foliada.
Queren auga, Santo enxebre,
da fonte da túa ladeira,
pois a fe que en ti teñen
dalles forza milagreira.
Merendas e alalás,
aturuxos e boa froita,
regueifas e boas cantigas
sobor da herba enxoita.
Que forza ten o esprito
o Berro Seco no campo,
baixa-los cadrís tres veces
pra botar fóra o meigallo.
Meu santo San Fins do Castro,
ollando estás pra Cabana,
pra ver chegar os romeiros
que veñen á foliada.
Queren auga, Santo enxebre,
da fonte da túa ladeira,
pois a fe que en ti teñen
dalles forza milagreira.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
Ai la le lo, ai la le lo.
Ai la le lo, ai la la.
? Rosa de Corcoesto
Meniña, rapaza nova,
¡ouh rosa de Corcoesto!,
que te brandeas con graza
ós doces sopros do vento,
se é certo que por ti vivo,
se é certo que por ti peno,
se tan doce e dadivosa
como din que es, é certo,
cúrame, ¡ouh rapariga!,
estas suidades que teño,
estas suidades da alma
e non sei que, que padezo.
¡Ti tes dos meus males a doce manciña,
Ouh rosa de Corcoesto!
Atalora – Ruta Folk: Terra Galega
Pasodoble do Jai Jai · Jota por Neaño arriba · Dulce Lola
(Disco “Trompo”, 1998)
O grupo folk bergantiñán Atalora foi un dos últimos en recoller cancións do músico tradicional de Neaño Eduardo Vázquez Espasandín, máis coñecido como “O Jay Jay”. No disco compartido Ruta Folk: Terra Galega inclúen tres pezas herdadas directamente do “bombeiro” máis enxebre dos grupos de gaitas galegos.
A enxebreza destas cancións reside na combinación de música e texto, melodía e letra, un trazo característico dos Gaiteiros de Neaño, dos que don Eduardo formou parte durante case un século de vida.
Coa gravación deste pasodobre, desta xota e desta rumba de Neaño, o grupo Atalora ofrece un vivo diálogo entre xeracións de músicos de Bergantiños.
? Letra do “Pasodobre do Jai Jai”
Ábrele la puerta Rosa a un clavel,
ábrele la puerta Rosa a un clavel
que te vengo a ver,
que te vengo a ver,
que te vengo a ver,
que te vengo a hablar.
Inés, Inés, Inesita, Inés,
Inés, Inés, una, dos y tres.
Inés, Inés, Inesita, Inés,
¡ai! que guapa es.
Emborrachar, emborrachar,
emborracheime, emborracheime
na beira do mar;
emborrachar, emborrachar,
emborracheime e non me souben
desemborrachar.
Compreite solteira por trece reás,
compreite solteira por trece reás;
compreite solteira, casadiña estás.
¡Valgame los cielos por tan mal feirar!
Baila o agarrado, baila miña irmá,
baila o agarrado, baila miña irmá,
baila o agarrado, báilao con Xan,
has de ter coidado onde pon a man.
? Letra da “Jota por Neaño arriba”
Miña monteira garrida,
miña monteira garrida
mil veces me tes cuberto
¡ai!, por Neaño arriba.
E ti porque me preguntas
se son de Vigo,
se a noite pasada, nena,
durmín contigo;
durmín contigo na cama,
durmín contigo
e ti porque me preguntas
se son de Vigo.
(Retrouso)
Os solteiros valen ouro,
os casados valen prata,
os viúdos caldeirilla,
os vellos folla de lata.
¡Ai! que pereira tan alta,
¡ai! que peras maduras ten;
eu de abaixo non lle chego
e arriba non hai ninguén.
Teño a roca no carballo,
o fuso na carballeira,
o liño por sementare
¿cando has de vir, costureira?
? Letra de “Dulce Lola”
Me gustan todas, me gustan todas,
me gustan todas, me gustan todas en xeral;
me gustan todas, me gustan todas,
pero las rubias me gustan más.
¡Ai que pracer tiña eu
cando na praia
a doce Lola me saudou!
Aí vén o barco da amargura,
aí vén o barco da nación,
aí vén o barco, aí vén o barco,
adiós, Dolores, que eu me vou.
Fai tres anos, querida Lola,
que a miña pistola non disparou,
pero téñoa preparadiña
que con dúas balas a cargo eu.
0 Comments